Binge Watching: Mε ποιες τηλεοπτικες σειρες "κολλαμε"

Η καθημερινότητα μας εξαρτάται πιά από στενές σχέσεις με διαφόρων ειδών οθόνες. Ποτέ ξανά δεν έχουμε υπάρξει τόσο ακαταπόνητοι multi-taskers: Blogg-άρωντας, tweet-άρωντας, απαντώντας στο snapchat ή ακούγοντας μουσική στο spotify απορροφούμε πληροφορίες σε μια μόνιμη φάση ψηφιακής… υπερδιέγερσης. Το μόνο hobby που φαίνεται να «παγώνει» αυτές  τις σχεδόν στρεσιακές σχέσεις, είναι η χωρίς σταματημό παρακολούθηση των αγαπημένων μας τηλεοπτικών σειρών. Breaking Bad, Game Of Thrones, Mad Men, House Of Cards είναι μερικά από τα πιο «εθιστικά» τηλεοπτικά κομψοτεχνήματα των τελευταίων ετών που μας προκαλούν να παρακολουθήσουμε όλοκληρες σεζόν τους με μια ανάσα. Όπως ορίζεται από το Mashable,  το αγαπημένο παιδί ενός Couch Potato και μιας Channel Surfer λέγεται Binge Watcher και είναι ο νέος τύπος καταναλωτή τηλεοπτικών σειρών που ήρθε για να μείνει. 

Οι συνδρομητικές υπηρεσίες Netflix, Hulu Plus, Amazon Instant δίνουν «μάχη» τα τελευταία χρόνια για να προσελκύσουν όλο και περισσότερους “addicted” θεατές, προσφέροντας συνεχώς νέες δυνατότητες στον χρήστη. Για παράδειγμα, το Netflix, με το post-play δινει την δυνατότητα στον τηλεθεατή το δευτερόλεπτο που θα ολοκληρωθεί το επεισόδιο της αγαπημένης του σειράς, να ξεκινήσει να βλέπει το επόμενο. Με αυτό τον τρόπο «υποκύπτεις» πιο εύκολα και παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον την μαρτυρική ιστορία του Jesse Pinkman στα τελευταία επεισόδια του “Breaking Bad” τα οποία άγγιξαν τηλεθέαση ύψους 10,3 εκατομμυρίων θεατών.

Γιατί όμως «κολλάμε» με τις τηλεοπτικές σειρές; Ο ψυχολόγος Uri Hasson από το Πανεπιστήμιο του Princeton ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στην μελέτη της αληλλεπήδρασης της τηλεοόρασης και του κινηματογράφου με τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Σε έρευνα που έγινε το Το 2008, ο Hasson και οι συνεργάτες του έδειξαν σε πειραματόζωα τέσσερα videos ενώ έπαιρναν «φωτογραφίες» από τους εγκεφάλους τους με FMRI (τεχνική μέτρησης της ροής αίματος στον εγκέφαλο). Τα clips ήταν από το κωμικό “Curb Your Enthusiasm” του Larry David, τα κλασσικά “The Good, The Bad And The Ugly” και “Bang! You`re Dead”   των Sergio Leone και Alfred Hitchock και ένα δεκάλεπτο αμοντάριστο video από μια κυριακάτική πρωινή συναυλία στο πάρκο Washington της Νέας Υόρκης.

Ο Hasson, ερευνώντας την εγκεφαλική λειτουργία των συμμετεχόντων θέλησε να διαπιστώσει σε ποίο από τα τέσσερα videos θα είχαν παρόμοιο εύρος και την ίδια ένταση στις αντιδράσεις τους. Το video από την συναυλία στο πάρκο προκάλεσε παρόμοιες αντιδράσεις στο 5% των συμμετεχόντων, ενώ το “Curb” και το western του Sergio Leone ακολούθησαν με ποσοστά 18% και 45% .Τελικά, η ταινία του Hitchcock «καθήλωσε» το 65% των θεατών. Με άλλα λόγια το “Bang! You Are Dead” προκάλεσε έντονα ερεθίσματα σε πολλές διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου και τελικά, μονοπώλησε την προσοχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των περισσότερων από τους συμμετέχοντες στην έρευνα. 

Ο κάθε ένας από τους θεατές παρατηρούσε και από κάτι διαφορετικό «ενδιαφέρον» στο video της συναυλίας. Αντίθετα ο Hitchcock κράτησε αμείωτη την προσοχή του κοινου, αποδεικνύοντας πως αυτό που βλέπεις, αυτό που νοιώθεις, αυτό που θέλεις να συμβεί στην συνέχεια είναι τα στοιχεία που σε κρατούν κολλημένο στην οθόνη σου. Να γιατί «κόλλησες» περισσότερο με το Breaking Bad όταν ο Walter έγινε σιωπηλός συνεργός στον θάνατο της Jane. Οι σύγχρονοι σεναριογράφοι όπως ο Vince Gilligan ενορχηστρώνουν σκηνές αγωνιές ή αιματοβαμμένες σκηνές δράσης όπως στο Game Of Thrones στον δρόμο που χάραξαν οι πρώτοι διδάξαντες όπως ο Hitchcock.

Tο binge-watching μόλις έχει ξεκινήσει. Το Δέκεμβριο του 2013, το Neflix ρώτησε 1500 συνδρομητές για τις αγαπημένες τους συνήθειες. Το 61% παραδέχτηκε πως κάνει binge-watching (παρακολούθηση τουλάχιστον 3 επεισοδιών τηλεοπτικής σειράς ανά εβδομάδα) και παραδέχτηκε πως νοιώθει χαρά με αυτή την συνήθεια. Σε ανάλογη μέτρηση από τον ανθρωπολόγο Grant McCracken, το 76% των ερωτηθέντων απάντησε πως το binge-watching είναι «ένα ευχάριστο καταφύγιο» από την δύσκολη καθημερινότητα τους. 

Η παρακολούθηση μιας ιστορίας σε κεφάλαια, μια παρατεταμένη αφήγηση που μπορεί να κρατήσει για 80-90 επεισόδια γίνεται η νέα αγαπημένη συνήθεια εποχής, γιατί τελικά…κάτι ήξερε ο Alfred Hitchcock.