Wednesday 4 June 2014

Λιμπερταριανισμός: Πως η "αναρχία των πλουσίων" αναζητά τον επόμενο πλανητάρχη




Στην τηλεοπτική κωμωδία “Parks And Recreation”, o Nick Offerman υποδύεται τον Ron Swanson,  δημοτικό υπάλληλο της φανταστικής πόλης του Pawnee που βαριέται (τρομακτικά) την δουλειά του και ΜΙΣΕΙ την κυβέρνηση. Ο Ρον έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο αγαπητούς τηλεοπτικούς χαρακτήρες,   χαρίζοντας μας μερικά από τα πιο ξεκαρδιστικά αποφθέγματα πολιτικού κυνισμού. Ένα από αυτά: «Τις δομές λειτουργίας μιας κυβέρνησης, τις απολαμβάνω το ίδιο, με μια κλοτσιά στα αχαμνά από σιδερένια μπότα.»

Μήπως έχει βρεθεί σε ελληνική εφορία ο Ρόν ;



Σε μια ακόμα πολιτική σοφιστεία του, ο Ρον έχει πει: «Η κυβέρνηση είναι ένα άπληστο γουρούνι που βυζαίνει τον φορολογούμενο μέχρι την στιγμή που θα μείνει με «ξερές» , σκασμένες ρώγες». Ο Ρον είναι η κωμική ενσάρκωση του λιμπερταριανισμού, μιας πολιτικής "μόδας" που έχει την δύναμη να συστήσει στο παγκόσμιο κοινό, τον επόμενο πλανητάρχη...

(σε ποιά ΔΟΥ συχνάζεις Ρον; έλα, σε κατάλαβα...)



  

Τι είναι ο Λιμπερταριανισμός;

Ο Λιμπερταριανισμός είναι μια πολιτική φιλοσοφία που επικεντρώνεται κυρίως στην ανάδειξη της ελευθερίας ως υπέρτατο πολιτικό αγαθό.  Οι λιμπερταριανιστές επιδιώκουν την καθιέρωση της αυτονομίας και της ελευθερίας των επιλογών, μιας αγοράς όπου θα κυριαρχούν "laissez faire"στοιχεία   δίνοντας έμφαση στην εθελοντική συμμετοχή, στην πολιτική ελευθερία και στο ατομικό κριτήριο. Οι διαφορετικές σχολές του λιμπερταριανισμού προσφέρουν μια ποικιλία ιδεών για την κοινωνική οργάνωση, από τον περιορισμό των κυβερνητικών αρμοδιοτήτων, έως την συνολική κατάργηση και αντικατάσταση τους από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο λιμπερταριανισμός στην σημερινή του μορφή αποτελεί όχι  συστημικό δόγμα αλλά «ομπρέλα»για μια σειρά από αντισυμβατικές πολιτικές θεωρίες που έχουν εμφανιστεί στην σύγχρονη πολιτική ιστορία.




Το κόμμα των Νεραίδων...

Μετά τον Β` Παγκόσμιο πόλεμο, δυο αδέλφια, ο Charles και ο David Koch, ανέλαβαν την διαχείριση της οικογενειακής τους επιχείρησης. Ξεκινώντας από μια μικρή πετρελαιοπηγή, ο Τσάρλς και ο Ντέβιντ εξελίχθηκαν σε δυο από τους πιο πλούσιους Αμερικανούς επιχειρηματίες σήμερα και κύριους χρηματοδότες της κίνησης των Λιμπερταριανών.  Στις αρχές της δεκαετίας του `60, δημιουργήθηκε και ο πυρήνας της ιδεολογίας τους, μια «ομάδα μελέτης» υπό τον καθηγητή F.A Harper με τίτλο Institute Of Humane Studies. Οι φοιτητές της ομάδας με την οικονομική υποστήριξη του Ντέιβιντ Κοχ, ξεκίνησαν να κυκλοφορούν το περιοδικό προπαγάνδας Reason, ενώ αρκετοί εμφανίζονταν και ως μέλη της φοιτητικής οργάνωσης Young Americans For Freedom. Το 1968, στο συνέδριο της Y.A.F οι φοιτητές αυτοί έκαψαν τις φοιτητικές τους κάρτες, κηρύσσοντας παράλληλα το ιδεολογικό τους μανιφέστο. Η κίνηση αυτή οδήγησε στην αποβολή τους από τους υπόλοιπους φοιτητές, ως οι “laissez fairies” (λογοπαίγνιο με την έννοια του laissez faire).  Το πολιτικό κόμμα των Λιμπερταριανών ιδρύθηκε το 1971. Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, παίρνοντας περίπου 1% των ψήφων. Σήμερα, με τις ευλογίες των αδελφών Κοχ,  οι περισσότεροι (έμμεσοι ή άμεσοι )συμπαθούντες του λιμπερταριανισμού έχουν πάρει «μεταγραφή» στα πλειοψηφικά κόμματα
(Δημοκρατικοί + Ρεμπουπλικάνοι)



Libertarianism 3.0

Όπως αναφέρει το βιβλίο του Ντείβιντ  Σούλμαν “Sons Of Wichita” βρισκόμαστε στην τρίτη εποχή του λιμπερταριανισμού, αυτή που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη σύγχυση στα κόμματα του προοδευτικού κέντρου αλλά και να. ξεπεράσει την ιδεολογία της δεξιάς ως μια πολιτική ιδέα με στοιχεία Τζέκιλ & Χαίντ. Ο νέος λιμπερταριανισμός σύμφωνα με τον Σούλμαν  φαντάζεται μια χώρα που επεμβαίνει λιγότερο στις εσωτερικές υποθέσεων των ξένων χωρών, χαρίζει λιγότερα προνόμια ή/και χρήματα σε οργανισμούς και συμφέροντα (από την Wall Street ως το NBA), θα δίνει λιγότερα σε παροχές όπως ασφάλεια  και υγεία, αλλά  ανοίγει την αγκαλιά της σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους («νόμιμοι» παντού οι γάμοι)  και χρήστες ναρκωτικών (πλήρης αποποινικοποίηση).  Σε πρόσφατο άρθρο του στην Washington Post, ο Σούλμαν περιέγραψε τον διχασμό των Λιμπερταριανών: Τα αδέλφια Κόχ έγιναν φανατικοί εχθροί του Ομπάμα από στιγμή που εισήγαγε την έννοια της δημόσιας ασφάλισης με το πρόγραμμα “Obamacare”. Tαυτόχρονα όμως, διαφωνούν και με τους περισσότερους συντηρητικούς, λόγω του πολέμου στο Ιρακ και τα δις κρατικού χρήματος που ξόδεψε σε αυτό η κυβέρνηση Μπους. Βγάζεις άκρη; Ούτε εγώ...

Πολιτικοί στόχοι:

Τα αδέλφια Κοχ έχουν θέσει δυο στόχους για το κίνημα που αν επιτευχθούν, θα αλλάξει σημαντικά το πολιτικό τοπίο της Αμερικής και (ίσως) όχι μόνο.

Α)  Συμμαχίες:  Το 2012 οι δυο Κοχ ενθάρρυναν την δημιουργία μιας ομάδας με πολιτικούς από κάθε χώρο για να εμποδίσουν την ψήφιση του Stop The Online Piracy Act στην Βουλή και του αντίστοιχου Τhe Protect Intellectual Property Act στην Γερουσία. Το αποτέλεσμα ήταν επιτυχές και θα συνεχιστεί.

Β) Να «πείσουν» τα δυο μεγάλα κόμματα πως οι ιδέες τους μπορούν και πρέπει να καθορίσουν την πολιτική ατζέντα της χώρας. Γι` αυτό άλλωστε έγιναν και οι…μεταγραφές.



Οι Κοχ στον θρόνο;

Οι δημοσκοπήσεις ζωγραφίζουν μια εικόνα που αρέσει στους αδελφούς Κοχ: Αυτή η μέτρηση αποκαλύπτει πως το 53 % επιθυμεί τον περιορισμό του ρόλου της κυβέρνησης στις ζωές των πολιτών και την μείωση των φόρων, ενώ το 13% μόνο επιθυμεί περισσότερη…κυβέρνηση. Οι αδελφοί Κοχ θα συνεχίσουν να προωθούν τις αγαπημένες τους θέσεις στην κοινωνία όπως αυτές  της κατάργησης των φόρων, της πλήρους αποποινικοποίησης των ναρκωτικών, της δημιουργίας μιας απόλυτα «ελεύθερης» αγοράς χρήματος, επιλέγοντας «συμβατές» πολιτικές φυσιογνωμίες, όπως παλαιότερα ο δήμαρχος του New Jersey Chris Christie, ο  γερουσιαστής Newt Gringrich και τώρα ο γερουσιαστής Rand Paul. Ο Paul είναι πρώτος στις δημοσκοπήσεις των Ρεπουμπλικανών για τις προκριματικές εκλογές του 2016..

(Πηγές και Πολύτιμα στοιχεία: DailyBeast)


Share this article :

0 comments:

Post a Comment